Şaka bir yana doğum günlerini hevesle beklemeyi bırakalı çok oldu. Lise zamanlarında olsaydım sanırım büyük bir heyecanla 30 Ekim'i beklerdim şuan ise ay sonu diye strese giriyorum. Hayat beni bu erken yaşımda memur kafasına çevirdi..
Bir de uzun zamandır uyku problemi çekiyorum ve ayakta zor duruyorum desem tam haliyle olur galiba. Ya uyuyamıyorum ya da uykumu alamıyorum. Gün içinde çok yorulduğumda ise hiç uyuyamıyorum. Ayrıca hantallaştığımı da hissediyorum. O eski canlı, neşeli halimden eser yok şimdi. Dönem dönem bohem takılan ben ise şuan ne bohem takılıyorum ne de neşeli. Artık eskisi kadar olaylar karşısında mızmızlanmıyorum. Bu seneki bazı olayları iki sene önce yaşasaydım eminimki çok farklı tepkiler verirdim ama şuan "amaaaaaan" moduna giriyorum. Sanırım mezuna kalmanın bıkkınlığı beni olaylara karşı duyarsızlaştırdı.