24 Eylül 2016 Cumartesi

BLOGUMUN DOĞUM GÜNÜÜÜÜÜ


24 Eylül 2014'te açtığım blog maceram iki yıldır devam ediyor eheeye İlk başta sadece kitap blogu olsam da sonralardan yemek tarifi bile paylaştığım kişisel bir blog oldu çıktı. İki senedir beni destekleyen tüm blogger dostlarıma teşekkür ediyorum :') 

İlk defa mimlendiğimde -tıktık- sorulardan birine şöyle bir cevap vermiştim. Soru hangi mevsimi seviyorsunuzdu. Ben sonbahar diye cevaplayıp sebebini ise şöyle belirtmiştim. 

Hayalleri çağrıştırıyor. Sonbahar benim için kesinlikle hayallerim demek. Sanki hayallerimin peşinden, sararmış bir yaprağı takip ederek gideceğim gibime geliyor. Kim bilir belki öyle olur? 

O zamanlar bu cevabı tamamen içgüdüsel olarak yazmıştım. Ama şuan o kadar anlamlı geliyor ki. Bir sonbahar akşamında açtığım blogum cidden hayallerim adında bir ufak adım oldu. Buraya içimi döktüm, dert yandım, fangirllük yaptık hatta radyo yayını bile yaptım o zaman bile yalnız bırakmadınız beni. Sonra insatgrama yöneldim ama orası bana uygun değildi pek. İki yıl da orada kaldım ama yazın kapattım hesabı çünkü blogta daha mutluyum. 

23 Eylül 2016 Cuma

Lise Üzerine ve Dağınık Sohbetimsi Bişi


Selamlaaaaaaar! Nasılsınız? Okullar açıldı umarım hayatta kalabiliyorsunuzdur. Bu sene okula gitmediğim için okul yazılarınızı biraz da hasretle okudum. Kim ne derse desin lisede geçirdiğim o yılları çok özledim ben. 11. sınıfın ikinci döneminden beri okula gitmiyorum sanırım ve lisedeki o şapsal salak ortamı çok özledim bile. Sizi bilmiyorum ama benim lisedeki arkadaş ortamım güzeldi. Özellikle lisenin ilk 2 yılı mükemmel ötesiydi:D Eğleniyorduk ve ciddi manada günlerimiz üst sınıflara rezil olmakla geçiyordu. Okuldan kaçıp yakalanmamız ceza almamız.. O zamanlar bunlar çok korkutucu gelse de hepsinden şuan gülerek bahsediyoruz. Elbetteki pişmanlıklarımız, kavgalarımız oldu. Ama gerçekten güvenin bana lise bence en iyi öğrencilik hayatlarımızın dönemeci gibi bir şey. Çünkü tam 14-18 yaş arası kişiliğimiz davranışlarımızın belirlendiği zamanlar ve okuyacağımız üniversiteye, yaşamımızı etkileyecek(?) şeylerin başlangıcı lisenin sonu oluyor. Lisede ortaokuldan daha özgür, üniversiteden daha kısıtlısın. Herkes üniversite hayatı daha güzel diyor belki doğru olabilir ama üniversitede her şey ciddiye biniyor bence. Lisedeki gibi çocuksu tavırlarını orada sürdüremezsin sürdürsen bile hoş karşılanacağını sanmıyorum. Arkadaş arasında yine gır gır döner ama o lise koridorlarındaki HUAAAAAAAA seslerini üniversitede duyabileceğimi sanmıyorum hfgjdfjhj Hoş onu duymasam da olur onu. Bilmiyorum belki henüz yaşamadığım için ama üniversite fikri beni korkutuyor. Ama inşallah seneye bu vakitler buraya üniversite yazısı giriyor olurum dhbgjfgn. Neyse ne diyordum evet üniversite beni korkutuyor çünkü yetişkinliğe geçiş gibi bir şey üniv. Kendi paranı kazanman gereken zamanlar, iş telaşı, günlük hayattaki telaşların başlangıcı. Ve bu fikir beni cidden ürkütüyor. Büyümek istemiyorum galiba. Sonsuza kadar ailemin yanında kalamam bunu da biliyorum ama sorumluluk almak:DD:DD:D:D

Geçenlerde evde tek kaldığımı söylemiştim ya o zaman anladım tek başıma çok rahat yaşayabilirim ancak tembelliğimden dolayı ev temiz kalmıyor, ders çalışacağım yerde ful pc'de takılıyorum falan yani birisinin bana dur demesine ihtiyacım olduğunu da fark ettim. Annemlere göre ben çok özgürüm ve ailedeki evden gitme potansiyeline sahip tek kişi de benim. Annemler bunu akrabalar arasında bile konuşuyor yani. Abim üniversiteyi Ankara'da kazandı. Herkes bana soruyor annem ise o gider kendi ama abisi gidemez diyor:D Giderim annecim ama beni kim durduracak.................

güvenlık sebebiyle kaldırılan kısım

İşte üniveristeye geçmek istemiyorum. Sorumluluklarımdan titanikten kaçan insanlardan daha hızlı kaçıyorum. Ve şimdi şu da var. Ünv için dershanedeki herkes benden çok fazla şey bekliyor. Çünkü geçen sene dershane derecesiyle beraber çalışıyordum ve herkes bana onun kızı diyordu. Bu sene de hadı hadı onun kızısın yaparsın sen diye bende baskı oluşturuyorlar. Hocalar bile ismimi kullanmıyor direk onun kızı diyorlar..... Bu iş nereye varacak merak ediyorum ulan çocuk Türkiye'de dereceye girdi ben napacam jdghdfhıhjy Derece öğrencisi muamelesi görüyorum kısacası. Uyuyunca kesin gece çalıştığı için uyumamıştır, soru çözüyorum tenefüste bile soru çözüyor, çözemezsem omg nasıl çözemedi oluyor cidden anlayamıyorum. Ama olduğumuz iki üç test sonrası insanlar benim ne kadar mal biri olduğumu anladılar diye düşünüyorum çünkü o kadar saçma dikkat hataları yapıyorum kıi3x3'e 6 falan yazıyorum hep. Dikkat eksikliğim var ortaokuldan beri. Her sınav sonrası testleri kontrol ederken hatalarıma bakıp iç çekmekten sıkıldım çünkü bilmediğimden değil işlem hatasından gidiyorum hep.

Geçenlerde bi sınavımsı bi şey olmuştuk benim boşum yoktu hepsini yapmıştım. Ama yanlışım fazla çıktı ve herkes bana öyle bi bakış attı ki. O an çok kötü hissettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi. O bakışları hiç unutamayacağım sanırım..... İnsanlar aptal.

Ayrıca sınıfım sürekli bana laf atanlarla dolu çünkü 3 yıldır fen namına hiç bir şey görmediğim için fizik kimyada biraz zor oluyor anlamam. Dalga geçiyorlar ama biliyor musunuz hiç umrumda olmuyor. Galiba geçen seneki ben olsam çok pis bozulurdum ama o kadar umrumda olmuyor ki şuan ben de gülüp geçiyorum. İnsanlarla uğraşamazsınız ciddiyim ağzı olan konuşur çok lol ve lel.

Her neyse bu yayın fazla uzadı gibi umarım sıkılmadan okuyabilirsiniz.. Görüşürüz bir sonraki yayında ve okul için başarılar!
Tasarım: Şevval & Moka