Gün sayıyorum bu yıl bitsin diye ama bir türlü bitmiyor ve haftalar azaldıkça buna orantılı olarak dert tasa da artıyor :'))
Bu hafta tam bir başarısızlık haftasıydı. Gecemi gündüzüme katarak çalıştığım dersten beklediğim notu alamadım ve kelimenin tam anlamıyla bir it gibi çalışmıştım, notumu öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Uykusuz kaldığım geceler, tuttuğum notlar hepsi yok oldu bir anda. Eskiden hep çalışınca olur gibime gelirdi, çalışınca da olmuyormuş. Artık sadece sağlık olsun diyebiliyorum. Sağlık olsun.
Ehliyet sınavından kaldım bugün. Her derste ağlıyordum zaten çok stresliydi benim için. Annemler için üzüldüm, ne kadar onların zoruyla gitsem de boşu boşuna para verdiler. Neyse sağlık olsun.
Haftanın başında politika sınavım vardı, bir kız beni tam 6 saat kütüphanede tutup kendi ödevini yaptırmaya çalıştı ve zayıf biri olduğum için hayır diyemedim, sınava çalışacak zamanımı harcadım. Ertesi gün de aynı kız tek tek yazdığım 14 sayfa notumu fotokopi çektirip, yazdığım makalenin son paragrafını kopyaladı.. Yine bir şey diyemedim. Benim suçumdu, sağlık olsun.
Cuma günü aynı dersin quizi vardı, çalışmıştım ama hocamız sadece bir soru sordu; onu da yapamadım. Elimden geleni yapmıştım, sağlık olsun.
Çok ve çok fazla yoruldum. Ağlayarak gittiğim direksiyon dersleri, gecelere kadar çalıştığım sınavlar ve emeklerimin karşılığını alamam. Hayat hep kolay gitmeyecek biliyorum. Sağlık olsun....
Sağlık olsun diye diye sağlığımızdan olacağız haberin olsun. Küçük bir not..
YanıtlaSilZaten olan hep bize olmuyor mu? :') ya mental sağlımız ya da bedensel... Olan hep geri dönüp bize oluyor.
SilÖncelikle tebrik etmek istedim bu kadar çok strese dayanmak zorlyıcı olsa gerek. Ehliyet sınavı biraz da sınava girdiğin hocalara bağlı gibi. :) Bugün gerçekten bazen insanlara bir şey diyemediğimizi bazı anlarda anladım çok sinirliyim ayrıca. Ben de daha az önce sayılır, anımı anlatayım ne kadar etkisi olur bilmem, tüm gün kütüphanede çalıştım ve akşam 5.40 otobüsü eve döneceğim pazar günü olduğu ve akşam olduğu için otobüsler az geçiyor ve içi tıkış tıkış. Bir "teyze" arkamdaki koltuğa oturdu. Önümde oturan kişilerden biri başkasına (yaşlı amca) yer verince geri çekilmek zorunda kaldım ve kadını sıkıştırmış oldum ama adamın oturması için gerekliydi. Bu "teyze" bacağını git der gibi beni ittirmeye başladı. Neyse dedim. Sonra iyice dışına çıktı döndüm artık kalkacak mısınız diye yok dedi kolumu tuttu güldü falan. Ben hala iyi düşünmeye çalışıyorum. "teyze" sonuçta ne zarar gelir ki. ben tam inerken çantam ona gelmesin diye önümde duruyordu sırtım ona dönüktü. bu teyzeye çantam kolumdan aşağı inince değdi ve ben ineceğim her yer sıkışık ittiriyor beni. manyak insanlar var gerçekten. ittirmezseniz zaten iniyorum dedim. hayır niye bu kadar kibarım yani kendime kızıyorum ben de ittirmese diye bağırmak lazım aslında. içimi döktüm 😂😂
YanıtlaSilAaaaa böyle sinir bozucu bir durumla karşı karşıya kalmana üzüldüm, ne yazık ki insanlarımız çok tahammülsüz oldular. Hiçbir şeye karşı sabırlı olamıyoruz, gencimiz de yaşlarımız da hiçbir şeyi alttan alamıyor :')) En iyisi bizim seviyemizi korumak, ne kadar can sıkıcı olsa da terbiyeli olmak her zaman en iyisi 😌 Umarım bir dahaki sefere daha iyi insanlara denk gelirsin! ( ꈍuꈍ)
SilSinir bozucu durumlar hep oluyor ve mezun olana kadar devam edeceğinin garantisini verebilirim sana. Yine de öyle ya da böyle bitecek. Yaşadıklarına üzüldüm. Ama pes etme! İstikrar başarıya ulaşmandaki en mühim anahtardır!
YanıtlaSilEn iyi dileklerim seninle.
Gerçekten öyle, istikrar ve pes etmeme sanırım en mühim olan iki şey. Yorumun ve desteğin çok teşekkür ederim Azusan :'3
Sil