Selamlaaaaaaar

Merhabalaaar! Sonunda eve internet geldi *yokattaaaa* Eski aktif blogger yaşantıma devam edebilirim *w*

İnternet yokken kitap okudum çoğunlukta hatta baya kendi türümün dışına çıktım. Uzun zamandır tarih kitabı okumak istiyordum ve tatilde de okuma fırsatı buldum. Açıkçası çoğu kişinin aksine Tarih derslerini çok seviyorum. En az edebiyat dersleri kadar hem de -ki Edebiyat her zaman 1 numaralı dersim olmuştur-. Sanırım bunda ailemin de katkısı var çünkü annemin ve babamın branşları edebiyat. Annem de kendisi tarihle baya ilgilidir. O yüzden evimizde baya tarih konulu kitap vardı. Ben kitaplığı incelerkjen köşede Necip Fazıl Kısakürek'in kitapları vardı ve ben de incelerinden bir tane alıp göz atmaya başladım. 

Kim ne derse desin ben Necip Fazıl'ın yazım tarzını, yazdıklarını, değindiği konuları, şiirlerini, üslubunu beğeniyorum. ekşi sözlükte falan çok fazla atıp tutan var. Yok önceden kumarbaz sonra din alimi türünden şeyler diyorlar ama bunun için Necip Fazıl'ın çok hoş bir sözü var "Benim geçmişim bir çöplüktür ve çöplükleri sadece köpekler kurcalar" Bilmem anlatabildim mi? :DdDd. Neyse işte ben hayran hayran okuyup kitabı bitirdim bol bol notlar aldım bir aksilik çıkmazsa burda da paylaşırım. 

------------------

Burda paylaşırım dediğim şeyleri paylaşmadığımı biliyorum.....Özür dilerim..........Unutuyorum çünkü............

-----------------

İnternetsizlik sürecinde başka neler yaptıım.... Hep deneme olduk okulda dershanede falan. Ya ben felsefe yapamıyorum Matemtaikten 3 yanlışım çıkıyor felsefeden 5.. Zaten 7 soru valla bezdim aklım almıyor o şeyleri ya. Normalde felsefe de severdim Sofie'nin Dünyası'nı falan bayılarak okumuştum niye böyle oldu ki :c 

Bu arada geçen hafta Ankara'da bomba patlatıldığı sırada ben dershanedeydim ve baya yakındım olay yerine. Test çözüyorduk ve birden patlama sesi duyuldu camlar titredi baya şiddetliydi. 2-3 dakika sonra bomba olduğu haberini aldık ve anında ulaşım yolları kapandı zaten. Metrolar ve otobüsler durduruldu. Bi panik anı sardı etrafı. Alt sınıflar ağlamaya başladı onları sakinleştirmek biz büyük sınıflara düştü. 1-2 saat sonra yollar açıldı ama tabii herkes diken üstünde çünkü ikinci bi patlama sesi daha duyduk. Annemleri arayıp haber verdim onlar gelip alalım dediler ama istemedim çünkü onları tehlikeye atmak istemedim ya bilmiyorum tedirgin oldum açıkçası. Saat 9.30'a kadar Kızılay'da kaldım. Sonra 202'ye binip eve geldim. Baya gerilmişim ben de ya her ne kadar küçüklerin yanında sakin durmaya çalışsam da ne kadar gergin olduğumu eve gelince fark ettim. 

Gerçekten çok kötü bir psikolojiydi ya. Resmen ölüme yakın hissettim ve hayatta yeterince bir şey yapmadığımı fark ettim. Ölmeye hazır değildim ama bu ruhsal hazırlık değildi manevi hazırlıktı. Aslında ölümden korkmuyorum, hiçbir şey yapamadan ölmekten korkuyorum. Bir de Doğu Bölgesi'nde yaşayan insanların durumunu çok iyi anladım. Sürekli diken stünde olmak, patlama endişesi, tedirginlik... Çok kötü bir histi ve bunları bazı insanlarımız aylardır her gün hissediyor. Allah sonumuzu hayır eylesin, inşallah güzel günler yakındır çünkü her gün şehit haberi izlemeye dayanamıyorum. Yüreğim acıyor ülkemizin halini gördükçe...

Neyse daha fazla kara haber yaymak istemiyorum. Son olarak dün yaşadığım olayı anlatayım.

Dün bi üniversitenin denemesine girdim. Bursluluk falan gibi bi şeydi. İşte sınav başladı 40. dakikalarda benim dikkatim dağılmaya başladı. Soruları okuyorum ama sadece bakıyorum paragraflara metinlere. Resim çiziyorum kitapçığa, aklıma animeler, filmler, diziler geliyor hatta bi ara Rusya meselesini düşündüm o derece... Bir süre sonra yavaş yavaş topladım dikkatimi sonra etrafta derin sessizlik varken benim karnım guruldadı..... Herkes tabi döndü bana baktı.... Sonra su şişesini düşürdüm PAAAAAAAAT diye önümdeki kız baya korktu. 30 dakika sonra falan da sıram gıcırdamaya başladı bunun üzerine gözetmen hoca "Daha ne kadar ses çıkarmayı düşünüyorsun?" dedi Çok utandım :CCCCCCCCCCCCCCCC

Şuanlık her şey bu kadar. Huh! Özlemişim valla buraları *w* Siz neler yaptınız bakalım?