Sanırım beni en çok etkileyen animelerden bir tanesi oldu. Kousei Arima umutsuz bir piyanisttir ve annesinin vefatından sonra piyano çalmak ona acı vermeye başlar ve piyanoyu bırakır. 14 yaşına gelince hayatını değiştirecek bir kemancı ile karşılaşır. Bu kemancı ona hayatı boyunca unutmayacağı anılar verecektir...
Keman sahneleri mükemmeldi! Normalde keman pek sevmem kulağımı tırmalar ama anime de o kadar muhteşemdi ki hemen bi gazla kemana başlayabilirim şuan :c.

Şimdi kendimi biliyorum mutlu bitse klişe derdim ama bu kadar dram bana bile fazlaydı gerçekten.. Elimde olsa animeye atlayıp Kousei'ye ağladığı zamanlarda sarılırdım. Ya hani o ağlıyor ya onun yerine ben ağlayayım dedim o derece içim acıdı Kousei'ye..
Ahh Kaori ah.. Özellikleri bakımından Kaori'yi kendimle özdeşleştirdim. O deli dolululuğu, kaba davranışları, Kousei'ye vurmaları, süprizli davranışları, hayat dolu keman çalışı... Ne yapacağı belli olmayan bir tarafı vardı. Animeyi izleyip de bu kızı sevmeyen yoktur sanırım. Sevmeyen gitsiin tekrar izlesin. Kousei'nin elinden tutan biriydi. Onu düştüğü umutsuzluk çukurundan çıkaran kişiydi. En çok seni özleyeceğim Kaori.... Valla bana kemanı sevdiren koca yürekli kız!
Bu animenin bana cidden bir şeyler kattığını düşünüyorum. Çok çok güzeldi. Fazla güzeldi. Keşke hayvan gibi bi oturuşta bitirmeseydim bu animeyi :C
Animemizin müziği de 7!!'den Orange. Valla ezberledim ya. Dinledikçe dertleniyorum. Ama sesi çok güzel kızın *-*. Bu orjinalı ben her zaman akustikleri daha çok beğendiğim için şuraya akustiğini de ekleyeyim.
Akustiği dinlesenize :'(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder