BAŞIMA NELER NELER GELDİ ABV

Allahım başıma neler neler geldi bir bilseniz!! Salı günü babamlarla otururken babam "Elif sen Japonca öğretmenliği düşünüyordun. O zaman neden TM'de vakit kaybediyorsun. Seni Dil Okuluna alalım" dedi. Bunu duyar duymaz benim içime bi korku kapladı tabi ki arkadaşlarımdan ve okulumdan ayrılma fikri beni aşırı tedirgin etmiştir hep. Sonra annem aynen aynen diyince allahım aldı beni bi panik. Yok baba ya ben okulumla mutluyum dışardan hazırlanırım dile falan dedim. Sonra ertesi gün okula depresif bir şekilde gittim. Kızlara tabi bi şey çaktırmadım. 3. derste İngizlizce hocasıyla konuştum. O da"Dışardan derse Dil sınavını geçebilmen çok düşük ihtimal. Annenlerin fikrine katılıyorum. Açıkcası okuldan gitmeni ben de istemem ama dedikleri Dil Okulu da çok saygın bir yer bence şans ver" dedi. Allahım o kadar kötü oldum ki... Sonra son derse gireceğiz okulda bi baktım telefonum çalıyor. Açtım babam "Kızım aşağıda bekliyoruz annenle okuldan çık gel" Müdüre de söylemişler hani en son benim haberim oluyor. Çıktım okuldan babamlarla o bahsi geçen diil okuluna gittik. Orada ben oturdum. Babamlarla rehberlik servisi görüştü falan. Çevreyi gezdirdiler. Bana da yarın bi tanıtım dersine gelsin dediler. Bende ingilizce hocasını dinliyip şans vermek istedim. Kabul ettim. Ertesi gün yakın arkadaşıma hastayım dedim ve okul yerine "o" yere gittim. Tabii herkes beni hasta sanıyor.

Orada babamın akademisinden arkadaşlarının çocukları olduğunu biliyordum. İkisi farklı kişiler, birbirlerini tanımıyorlar. Yani onlar birbirini tanımıyor, ben sadece kızı biliyorum. Oğlanın sadece adını biliyorum. İşte sınıfa girdim. Oğlan direk yanıma geldi Merhaba dedi tanıştık. Sınıfta kızlar bana şöööööle bi bakış attılar. Ben kafam önde en arka sıraya oturdum. Kızların hepsi posdyuma çıkacak gibiydi lan... Olm hepsi böyle üniversiteli gibi iri ve "olgun"dular.(Olgundankastımıanladınızinş). Bi de kendime baktım dedim abv ben niye böyleyim dfghdhfg. Ordan bi özgüven eksikliği ile güne başladım. Sonra o benim tanıdığım kız da gelmedi şansıma hasta olmuş. Yani ben tek tek oturuyodum. Yanıma işte o çocuk geldi benimle konuştu baya sağolsun ilgilendi. Sınıftaki kızlar gülüştüler. Fotoğrafımızı çekip siz sevgili olsanıza ehehehe dediler. Allahım kan nasıl beynime sıçradı varya!! Kıpkırmızı oldum. Yazık çocuk da mahcup oldu. Aşırı sinirlendim. Lan daha yeni gelmişim şerefsizler vicdansızlar niye böyle yapıyonuz oçlar... Neyse sakinim......... İşte burdan ben bi gıcık oldum kızlara. Haa söylemeyi unuttum sınıf 7 kişilik 6 kız 1 erkek. Ben bir gece önceden iişte tanıdığım kızla whatsapp'tan konuşuyordum. Kız bana dedi ki "Geleceğinden haberimiz vardı biz seni baya stalkladık facede falan ama bulamadık" dedi. Ben orda bi işkillendiydim. Neyse ertesi gün böyle bok gibi geçti. Akşam eve gittim. Twitter'a girdim. Birisi twit atmış tamamen benden falan alakasız biri "Erkeklerle arkkdaş olunca hem kızdan hem erkeklerden sevgili damgası yiyrum. Yeni nesil ne kadar salak sadece arkadaş olamaz mıyız?!" gibi bi şeydi. Ben de AYNEN LAN diyip RT attım. Sabah uyandım. Bildirim geldi twitterdan. O sınıftaki uyuz kızlardan biri TİVİTİ FAVLAMIŞ! STALKLARI SONUŞ BULMUŞ VE EN MAHREM YERİM OLAN TWİTTERIMI BULMUŞLAR!

Ertesi gün annemler zorla yine gönderdi. Tek günden bi şey anlamazsın diye. Yine kızlara hastayım dedim tabii. İşte ben ertesi gün gittim sınıfa kızlar benim önümü kesti. İçimden bi hasssktr çektim... Kızlar yanıma geldi. Sen böyle böyle bi twit atmışşsın biz onu üstümüze alındık, üzüldük sen bizi ciddiye mi aldın falan filan. Ben de "Beni stalklayan sizdiniz. Attığım hiçbir twit için hesap vermek zorunda değilim. Ayrıca ben sınıfa yeni gelmişim daha kimseyi tanımıyorum siz de beni tanımıyorsunuz daha ilk günden böyle şakalar rahatsız oldum" dedim. Bunlar güya ılımlı yaklaşıyorlar ama 10 kişi birden olunca hiç bi ılımı kalmadı ortada.

Böyle bi iki gün geçirdim. Yemekhaneye bile gitmedim ilk gün çekindim aç gezdim valla. İkinci gün de tanıdığım kızla gittim. Şimdi haklarını yemiyim kızlar bi yere giderken beni çağırıyorlar falan ama ne bileyim kibarlıklarından çağırıyor gibiler. Sadece samimi olduklarını düşündüğüm 3 kişi var. Geri kalan kızlar tamamen bana zıtlar. Yarın kendi okuluma gideceğim. Kendimi ait hissettiğim yerde olmayı cidden çok özledim. Oraya geri dönmek istemiyorum. Ama babamlar beni zora sokacak gibi.... Dayanacak gücüm kalmadı Allahım....