Selamlar! Uzun süredir kişisel yazı yazmıyordum. Burada bir şeyler saçmalamayı özledim valla. Whatsappı sileli 1 hafta oluyor ve ben bu bir haftada 6(ALTI) kitap bitirdim. Birisi 620 sayfalık Ölüm Oyunu'ydu. Kitabı 1.5 günde bitirdim resmen... Biri de 350'lerdeydi onu da bi günde bitirdim. Diğerleri 200'er sayfaydı ama yine bir günde bitirdim... Peki neden bu kadar çok kitap okuyorum cidden bilmiyorum. Herkes depresifken yemek yer, alışveriş yapar ben hunharca kitap okuyorum sanırım :D
Kitap artınca bloga yazılacak yorum sayısı da doğru orantılı olarak arttı tabii. Bugünlük 2 kitap yorumu 1 anime yorumu yazabildim ama daha yazılacak 4 kitap 1 manga yorumu, kitap fuarına gittim ordan aldığım kitaplar artı yazmak istediğim 2-3 ek konulu yayın var. Sizi de kendimi de baymak istemediğim için bugünlük dur verdim yorumlara dfhgdjdj. Şimdi sorabilirsiniz bu kadar vakti nasıl buldun diye? Çok kolay bulmadım sgjdhkfghkf. Ders çalışmam gereken saatlerde -Okul tenefüsleri de dahil- kitap okudum. Zaten biliyorsunuz sınıftaki kızlarla pek diyalogum yok. Telefonla da uğraşmadığım için paso kitap okuyorum. Sınav haftasıydı birde ona rağmen iyi okudum bence.
Sınav haftası.... Okul değiştirdiğimden beri boşlukta olduğumu belirtmiştim sizlere. Eski okulum aşırı zorladığı için bu yeni okul bana çok çok kolay geldi ve sınavları yatarak geçiyorum. Yani çalışmayı bıraktım. Biliyorum doğru değil ama ister istemez bir rehavet çöküyor üzerime. Nasılsa kolay diye çalışmıyorum. Yemin ederim okulların açılmasına bir ay kala ben daha çok çalışıyordum. Düzenli soru çözüyordum hatta. Okullar açılınca çalışmayı bıraktım... İroni.. Zavallı annem de sürekli yakınıyor benden. Evde boş boş yatıyorsun sürekli diye. Haklı kadıncağız bi şey de diyemiyorum. Yine boş, aylak halime döndüm anlayacağınız.
Boş boş durmak beni rahatsız da etmiyor önceden vicdan azabı çekerdim. Şuan o da yok. Sanırım vicdanımı yedim jfvjdhgdfhk Sanırım işe yaramadığımı bilmek artık eskisi kadar koymuyor. Neden yaşıyorum, niye yaşıyorum bilmiyorum. Amacım da yok zaten. Yönetmen hayallerinden çok uzun zaman önce vazgeçtim. Aslında hayallerden vazgeçtim diyebilirim. Şu zamanlar bir an önce geçsin istiyorum sadece.. Ama yeni günler görmeye de hevesim yok. Ne istiyorum onu da bilmiyorum dfbkjfgb Allah affetsin..
Sanırım boşluktan yoruldum veya amaçsızlıktan... Veya düşünmekten.. Çünkü whatsappı daha rahat düşünmek için silmiştim. Kendimle yüzleşecektim ama sürekli kaçtığımı fark ettim şuan.. Tam şuan fark ettim, hemen şimdi şu dakika.. Belki de kendimden kaçmak için o kadar anime izledim, manga ve kitap okudum. Kendimle yüzleşmek istemediğim için... Hep kaçtım ve erteledim. Sanırım bu haftaki kitap yoğunluğunun sebebini bulduk ne dersiniz?
Tabi gece sessizlik olup karanlık çökünce benliğimle baş başa kalıyorum. İşte o zaman benim için gün yeni başlıyor.. Sürekli kafama fikirler doluşuyor, yaptıklarım, yapamadıklarım, yapacaklarım, üzüntülerim, sevinçlerim, heyecanlarım. Zaten hafızam güçlü unutmuyorum olayları... Kısacası uyumama izin vermiyorlar. "Tüm gün bizden kaçtın gece bizimle ilgilen Atlantisli!!" diyorlar adeta. Keşke geceleri beynimi gözlüklerimle beraber komidinin üzerine çıkarıp koyabilsem dghkhjkgh Neyse yine depresyona bağladım gideyim de sizin blog yazılarınızı okuyayım. Yeter bugünlük yazma mesaisi. Herkese iyi geceleeer. Bir sonraki yayında görüşürüz :3
Biliyor musun yazını okurken Atlantis'li kadar vaktim olsa demedim değil, şu an bol keseden vakit arzuluyorum, hatta öyle ki bilirsin kum saatiyle dolanan zaman babayı. Hah, işte ona rastlarsam büyük ihtimal o saatle daha fazla oynamasın diye elinden alıp bir odaya kapatacağım. Bence o kadar vakit bulamayan birine göre gerçekten zamanını güzel değerlendirmişsin, inan ki vaktini dolu dolu geçirmişsin, çünkü yaptıklarınla kendine bir şeyler katmışsın. Belki de bu sebeple vicdanının sesini işitmiyor da olabilirsin. -riv'in gece saçmalıklarına merhaba diyelim- Ehem. Benim laf ü güzafım şöyle bir yana dursun, hakikatten bol maratonlu geçmiş zamanın, sevindim. Vede fuar dedin kalbimden vurdun Atlantis'li. Çocukluğumda ki bayram sevinçlerim sanki artık fuar zamanlarına adanmış durumda. :3
YanıtlaSilYorumun için çok teşekkür ederim Riv :3 Vaktimi Allah'tan kitap okuyarak değerlendirdim eskisi gibi yatarak geçirsem daha da üzülürdüm sanırım. Umarım sen de vakit bulabilirsin. Aslında vakit "yaratabilirsin". Bi nevi.. Günlük hayatta bazen zamana kapılıp gidiyoruz aslında, otobüste giderken bile iki üç sayfa okusak bi şeydir. Fuar demişken de yakın zamanda İzmir'de fuar olacakmış sanırım. Oralarda dene şansını derim :3
SilAtlantisli işe yaramamaktan bahsetmişsin de sen bu yazıları yazarak insanlara, bizlere ne kadar yarar sağladığının farkında değilsin sanırım. Sinirlendim şimdi :) :)
YanıtlaSilAmaç meselesine gelirsek; ben kendime bu dünya için çok eğlenceli, her zaman geçerli bir amaç belirledim herkese tavsiye ettiğim de bu:
Gülümsetebildiğin kadar insan gülümset...
Gülücüklü kal...
Yorumun için çok teşekkür ederim Talha :') Ne güzel sen amacını bulmuşsun darısı bizlerin başına... Sizlere bir katkım oluyorsa ne mutlu bana ^^
SilBazen kendinle yüzleşmek en zorudur..
YanıtlaSilBiraz olsun çalış çünkü rakiplerin sadece şuan ki okulundakiler değil. O tatilde soru çözen senden daha fazla çalışanlar var. Biraz gayret etmelisin ilerde iyiki diyebilmen için. Kitap okumak çok güzel ama ben günde 200 sayfayı aşınca başım ağrıyor limitim kısıtlı :) seni tebrik ederim bu konuda..Çalışmaktan pişman olan kimse yoktur inan bana :) depresyonsuz musmutlu günler dilerim
Çok teşekkür ederim. Aslında haklısın benim rakibim okuldakiler değil... Okul çıkışı dershaneye gidiyorum da orada biraz çalışıyorum allahtan. Yine de dediklerinde çok haklısın. Teşekkür ederim ^-^
SilŞu vicdan azabı konusu... Artık o kadar bile umursamayıp acı çekmeyince insan daha bir fena oluyor sanki. Ama boş boş durmuyorsun aslında. Sonuçta bir sürü kitap okumuşsun. :)
YanıtlaSilInan tek tesellim o :)) Ve evet vicdan yapınca ayrı kötü yapmayınca ayrı kötü oluyor.. Bu hisler konusunda orta yol yok sanırım..
Sil